Το ελαιόλαδο, γνωστό από την αρχαιότητα ως θεραπευτικό στοιχείο, αποτελεί τον πυρήνα της Μεσογειακής Διατροφής και προβάλλεται από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η πλέον υγιεινή πηγή λιπαρών, λόγω των ευεργετικών ιδιοτήτων του για την υγεία του ανθρώπου.

Η Μεσογειακή Διατροφή, παγκόσμιο πρότυπο υγιεινής διατροφής, καταχωρήθηκε από την UNESCO στον Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας και αποδεδειγμένα, έχοντας ως κύριο συστατικό της το ελαιόλαδο, βοηθάει στην πρόληψη και αντιμετώπιση διάφορων ασθενειών και είναι το μυστικό της μακροζωίας των κατοίκων της Μεσογείου.

Η διατροφική αξία του ελαιολάδου είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς περιέχει πολύτιμα θρεπτικά συστατικά για τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία βοηθούν στη διατήρηση της χοληστερόλης σε φυσιολογικά επίπεδα, λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E, K, που θωρακίζουν τον οργανισμό από διάφορες παθήσεις, ιχνοστοιχεία, όπως νάτριο και κάλιο, που είναι ευεργετικά για το δέρμα, φυτικές ίνες και μέταλλα, καθώς και πλούσιες αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες εμποδίζουν την οξείδωση των κυττάρων και τη δημιουργία ελεύθερων ριζών.

Μελέτες έχουν δείξει την υπεροχή του εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου σε σύγκριση με όλες τις άλλες λιπαρές ύλες φυτικής ή ζωικής προέλευσης. Ο θρεπτικός πλούτος μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, φαινολικών συστατικών και βιταμινών, του προσδίδουν σπουδαίες αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, νευροπροστατευτικές, καρδιοπροστατευτικές, αντικαρκινικές, αντιγηραντικές και άλλες ιδιότητες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μακράς κλινικής και εργαστηριακής έρευνας.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιολάδου ήταν γνωστές στον Ιπποκράτη, τον πατέρα της Ιατρικής, και γενικότερα στην ιατρική επιστήμη της αρχαιότητας. Ο Όμηρος αποκαλούσε το ελαιόλαδο «υγρό χρυσάφι» και ο Ιπποκράτης αναφέρθηκε στο ελαιόλαδο ως το «μέγα θεραπευτικό», ενώ ο Θεόφραστος και ο Πλούταρχος ύμνησαν τις ευεργετικές του ιδιότητες στα γραπτά τους. Ο Διοσκουρίδης, ο Διοκλής, ο Γαληνός, οι μεγαλύτεροι γιατροί της εποχής εκείνης, το επαίνεσαν για τις θετικές επιδράσεις του στην υγεία και το συνιστούσαν σε καθημερινή βάση ως θεραπεία σε αρκετές περιπτώσεις.

Το πολύτιμο ελαιόλαδο είχε στο διάβα των αιώνων πολλαπλές χρήσεις. Χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα όχι μόνο ως τροφή στους λαούς της Μεσογείου, αλλά και ως φάρμακο και ως μέσο καθαρισμού και καλλωπισμού. Στον Ιπποκράτειο Κώδικα αναφέρονται περισσότερες από 60 φαρμακευτικές χρήσεις του. Οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων, ως επουλωτικό και αντισηπτικό σε τραύματα και εγκαύματα, για τη θεραπεία της κεφαλαλγίας ή οδονταλγίας και του πόνου στους μύες, για στομαχικές διαταραχές, για εντριβές, καθώς και για την περιποίηση του δέρματος. Το ελαιόλαδο επίσης ήταν βασικό μέσο καθαρισμού με ιδιότητες θαυματουργές για τη σωματική υγιεινή. Επάλειψη του σώματος με ελαιόλαδο προστάτευε από τον ήλιο ή το ψύχος. Οι αρχαίοι Έλληνες άλειφαν μετά το λουτρό το σώμα και την κόμη τους με αρωματικό ελαιόλαδο. Σαν μέσο καλλωπισμού το συναντάμε στην Οδύσσεια στον Τηλέμαχο, ο οποίος πλένεται με νερό και μετά αλείφεται με ελαιόλαδο. Στην αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο το ελαιόλαδο χρησιμοποιείτο ως καλλωπιστικό και καθαριστικό μέσο μετά το μπάνιο, πριν το δείπνο ή την ερωτική συνεύρεση, πριν την άσκηση στις παλαίστρες ή και πριν τη μάχη.

Σήμερα, 3000 χρόνια μετά, οι σύγχρονοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι συγκεκριμένα το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο έχει ευεργετικές ιδιότητες σε όλες σχεδόν τις λειτουργίες του σώματος, όπως την ανάπτυξη του εγκεφάλου, την ανάπτυξη των οστών, τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος, την ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, την καλή λειτουργία του μεταβολισμού, τη δημιουργία γερών δοντιών και μαλλιών, ακόμα και στην αναζωογόνηση του δέρματος και την πρόληψη της γήρανσης της επιδερμίδας.